بررسی اثر مانسون بر الگوهای تنوع زیستی پرتاران پهنه زیر جزر و مدی خلیج چابهار (دریای مکران)

هدف از این مقاله بررسی اثرات مانسون بر تغییرات ساختار جمعیت پرتاران زیرجزر و مدی بر اساس برخی از شاخص ­های تنوع زیستی است. نمونه ­برداری از رسوبات ۱۲ ایستگاه زیرجزر و مدی به­ وسیله گرب ون-وین در سه دوره زمانی پیش مانسون، مانسون و پس مانسون همراه با ثبت پارامترهای فیزیکی شیمیایی از اسفند ماه ١٣٩٢ تا آبان ماه ١٣٩٣ انجام گردید. ٣٦ خانواده از پرتاران شناسایی شد که تغییرات تراکم آن­ها در فصول مختلف به صورت (sd±)  ٣ / ٦١٤ ± ٢٥ /١١٠١ (پیش مانسون)،  / ٣١٦±   ٩٤/ ٤٢٨ (مانسون) و  ٣/ ٣١٣± ٨٩/٥٨٨ (پس مانسون) فرد در مترمربع و شاخص شانون در آن­ها نیز به ترتیب فصول ٣٦/ ٠ ± ٨٣ /١، ٣٣/٠ ± ٦٣/١،   ١٩/٠ ± ٠٨/٢ ثبت شد ولی شاخص هیل بالعکس بوده و در مانسون بالاترین و پیش مانسون کمترین مقدار را نشان داد. شاخص تشابه بری کورتیس و آنالیز خوشه ای در هر سه فصل نشان داد که ایستگاه­های با عمق بالاتر در دسته جداگانه ای قرار می گیرند. بر اساس نتایج به ­دست آمده جریان مانسون تابستانه به دلیل تغییرات عوامل محیطی و آشفتگی­های بستر بر فراوانی و تنوع پرتاران تاثیر گذار بوده و به عنوان یک عامل تنش ­زا سبب کاهش تنوع و فراوانی در طی مانسون می گردد.